Έχουμε παρέες, έχουμε φίλους, έχουμε συγγενείς, έχουμε οικογένεια...αλλά μήπως τελικά είμαστε μόνοι? Σίγουρα έχουμε κάποια στηρίγματα στη ζωή αλλά μπροστά στις μεγάλες αποφάσεις? Κάποιοι έχουν επιλέξει να ζούνε μόνοι. Αυτοί οι τύποι περιθωριοποιούνται κιόλας. Τους κοιτάνε παράξενα. Η μοναξιά τους είναι η παρέα τους.
Οι υπόλοιποι εμείς. Με την κρυμμένη μοναξιά. Εμείς που φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι και να αντικρίσουμε τον εαυτό μας.
Μοναξιά μου όλα ή μοναξιά μου τίποτα?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Η ζωή αν την δείς απέξω, και την παρατηρήσεις, είναι ένα σύνολο κανόνων προσωπικών ανάμεσα σένα σύνολο από όρους μιας κοινωνίας. Εκεί μπορεί να ζείς μια μη ομολογημένη μοναξιά, ή μια μοναξιά που εντάσσεται στούς όρους ή τις προϋποθέσεις του συνόλου που επέλεξες να συμμετέχεις.Εκεί ισχύουν και οι παρηγορητικοί λόγοι και οι αγκαλιές και τα δάκρυα. Υπάρχει μια σταθερή σχέση διαδοχής, μοναξιάς και συντροφιάς. Σε αντίθεση με αυτό ο άνθρωπος που είναι μόνος του δεν ζεί μέσα σε αυτό το σύνολο σχέσεων δημιουργεί ένα άλλο που δεν συγγενεύει με μια τέτοια τυπολογία.Εμπειρικά βιώνει το γεγονός. Δεν έχει βοήθειες, αν δακρύζει, δακρύζει στα δένδρα και στα ζώα, ικανοποιεί μόνος του τις ανάγκες του, καλλιεργεί τη γή μόνος του, μιλάει μόνος του δεν συγγενεύει.Μιλάμε τότε για μοναξιά από ανθρώπους. Η άλλη είναι μοναξιά με τους ανθρώπους,είμαστε μαζί τους με χίλιους τρόπους αλλά ψυχικά, ονειρικά θα έλεγα, μόνοι μας. Ψευδαίσθηση μοναξιάς είναι ή "μερική μοναξιά". Εξαρτώμαστε από άλλους και θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν, όχι γιατί δεν υπάρχουν πράγματι αλλά γιατί δεν μας καταλαβαίνουν. Θα το έλεγα καλύτερα μοναξιά κατανόησης. Ναί από τέτοια μοναξιά πάσχουν πολλοί άνθρωποι γιατί δεν έμαθαν να δέχονται την διαφορά του αλλου και να αποδέχονται αυτή τη διαφορά.
albus genius,
Πραγματικά δεν είχα σκεφτεί τη μοναξιά μέσα από τόσες έννοιες. Δεν ξέρω ποια είναι η χειρότερη μορφή αλλά καταλαβαίνω πως όλες είναι διαφορετικές. Τα αισθήματα δεν μοιάζουν. Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε και τη μοναχικότητα? Η μιλάμε για έννοιες συνώνυμες?
Κάποιοι αισθάνονται καλά όταν είναι μόνοι τους..Δεν τους αρέσει η παρουσία άλλων..Κάποιοι άλλοι όμως δεν τη μπορούν τη μοναξιά καθόλου..Αν δεν βρίσκεται κάποιος κοντά τους αισθάνονται ότι "πνίγονται"..Οπότε και όλα και τίποτα!!
Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν 2 είδη μοναξιάς. Η μία είναι όταν κάποιος είναι μόνος του χωρίς κάποιον άλλον στον ίδιο χώρο. Η άλλη είναι όταν κάποιος αν και έχει πολλούς ανθρώπους γύρω του αισθάνεται ότι είναι μόνος του, επειδή νιώθει ότι οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν / υπολογίζουν / αγαπούν. Πάντως όπως και να 'χει η μοναξιά μας βοηθά να σκεφτούμε και να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να δούμε πού φταίξαμε και τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε. Η πρώτη μοναξιά μου αρέσει για κάποιες ώρες μες στη μέρα. Η δεύτερη είναι η δύσκολη και το φορτίο της είναι βαρύ. Αλλά κάποιοι διαλέγουν να ζουν μόνοι, επειδή προτιμούν τη μοναξιά από την προδωσία των άλλων.
Βαριά θέματα έπιασες,
πολύ βαριά κι ασήκωτα,
ετούτα δέν τά πολεμάς
νά ξέρεις είναι ανίκητα.
τετράγωνο κυκλάκι,
Συμφωνώ μαζί σου! Πάντως προβληματίζομαι πάρα πολύ με τους ανθρώπους που δεν αντέχουν τη μοναξιά. Αυτό είναι δύσκολο για την αντιμετώπιση της ζωής τους
γυάλινο δάκρυ μου,
Η μοναξιά είναι παράξενη για μερικούς. Κατά τη γνώμη μου απαραίτητη για όλους. Βρίσκεις πολλές απαντήσεις όταν δώσεις λίγη σημασία στον εαυτό σου. Αν θα την επιλέξεις σαν τρόπο ζωής, τότε χαρακτηρίζεσαι θαραλλέος.
cs,
ανίκητη η μοναξιά?λες ε? Δεν το πιστεύω αυτό. Άμα θέλεις, βγαίνεις από τον κόσμο σου. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες κοινωνικοποίησης.
"Εγώ είναι ένας άλλος" Ρεμπώ
"Η κόλασή μου είναι οι άλλοι" Σαρτρ
as eon,
L'enfer est les autres...
Αυτό τα λέει όλα...
Δημοσίευση σχολίου