Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένος ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.
...............................................
Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.
Απόσπασμα και πάλι από ποίημα της Κικής Δημουλά
(Το λίγο του κόσμου, 1971)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
ααααχχχ.....
ωραία αίσθηση το ποίημα της Δημουλα
seniorita,
σ'άρεσε ε? Το ήξερα!
as eon,
Από τα ωραιότερα που έχω διαβάσει.
Ο έρωτας αν τον χαρακτηρίσεις, χτυπάς σε πέτρες, σε χαράδρες του νου,στο τίποτα.Δεν είναι γένους,μα μόνο να προσωποποιείται ξέρει. Και η μνήμη ανάγκη όπως και νάναι.Ακόμη και ένα τρίξιμο των παπουτσιών από το περπάτημα.Κρυμμένη στα πιο απλά πράγματα η επιλεγμένη μνήμη μας.
albus genius,
αχ πόσο δίκιο έχεις...στα πιο απλά πράγματα βρίσκεται ο έρωτας...σε ένα βλεμμα, σε μία στιγμή. Σε μία μνήμη που διαλέγει...
Δημοσίευση σχολίου