Καλοκαιράκι....

Μου μυρίζει πολύ έντονα καλοκαιράκι....Όχι μόνο λόγω θερμοκρασιών, αλλά και γενικότερης διάθεσης... Άμα έχει ηλιόλουστη μέρα, αυτό επιβεβαιώνεται με μία βόλτα από την παραλία της Θεσσαλονίκης. Όλα τα καφέ είναι γεμάτα...δυσκολα βρίσκεις θέση να κάτσεις... Ας μη μιλήσω για την Κυριακή το απόγευμα...Όλος ο κόσμος είναι έξω...
Μαρέσει!!Πολύ! Το καλοκαίρι είναι από τις αγαπημένες εποχές άλλωστε...

Μερικοί λόγοι που κατάλαβα ότι ήρθε το καλοκαίρι (και με έπιασε απροετοίμαστη...):
1. Δεν φοράμε μπουφάν!
2. Όλο και πιο συχνά πάμε για καφέ μεσημεράκι.....
3. Σκεφτόμαστε όλο και πιο έντονα τις διακοπές,τα beach bars,τα νησιά,τη χαλκιδική...
4.Αρχίζουν κάτι άχαρες εξετάσεις που λέγονται πανελλήνιες
5. Ξεκινάει και η εξεταστική των φοιτητών....
6. Έρχονται οι καύσωνες!
7. Δημιουργούνται και τα γνωστά μποτιλιαρίσματα σε κάθε δρόμο που οδηγεί σε θάλασσσσσααα!!!
8. Οι βιτρίνες γεμίζουν με μαγιό(γυναικεία κυρίως)!
9. Από Δευτέρα....τι? Δίαιτα φυσικά!
10. Αλλά πάντα υπάρχει χώρος για ένα δροσερό παγωτάκι!!!
11.Καλοκαιρινές συναυλίες, θεάματα σε υπαίθριους χώρους....
12. Τα τραγούδια στο ράδιο είναι ή μου φαίνονται ότι μετατρέπονται σε καλοκαιρινά??
13. Έχει τελειώσει ο παραλογισμός της Eurovision και κάποιες μελωδίες ακουγονται σε καλοκαιρινά clubakia!
14.Ανοίγουν τα καλοκαιρινά μαγαζιά-κέντρα διασκεδάσεως...
15. Η θερμοκρασία συνεχίζει και ανεβαίνει....ουφ!ζεστάθηκα!
16. Αρχίζουν και κυκλοφορούν μαυρισμένες-ηλιοκαμένες παρουσίες γυρω μας...(too much!!)
17. Οι τολμηροί έχουν ήδη αρχίσει τα μπάνια τους...!Τέλεια!
18. Ανοίγουν και τα θερινά cinemas ...
19. ...και μαζί με αυτά ξεκινά και η επιδρομή των κουνουπιών!
20. Ξεχνάω την ομπρέλα στο σπίτι...Τελείωσαν οι βροχούλες...(οι καλοκαιρινές μπόρες έρχονται!!!χαχαχα)
Κάτι μυρίζει.......Καλοκαιράκι!

Πύλη Αξιού....Η μπουζουκατάσταση

Ήρθε στη Θεσσαλονίκη το γνωστό σχήμα της Αθήνας, Παπακωνσταντίνου και η λοιπή κατα τα άλλα συμπαθής παρέα, φιλοξενούμενοι σε ένα αταίριαστο μαγαζί για την μουσική τους πορεία. Ήθελα να πάω πολύ να τους ακούσω αλλά τελικά θα το σκεφτώ και μία δεύτερη φορά....Γιατί?? Έμαθα λοιπόν, πως ο χώρος είναι ακατάλληλος για το συγκεκριμένο σχήμα. Όντως το μαγαζί είναι γεμάτο, υπάρχει μεγάλο ακροατήριο. Παρολα αυτά η Πύλη Αξιού φιλοξενεί συνήθως τραγουδιστές διαφορετικού ρεπερτορίου και για αυτό το λόγο δεν έχει καταφέρει να προσαρμοστεί σε τέτοιους δημιουργούς. Η ίδια νοοτροπία διακατέχει και κάποιους από τους θαμώνες του μαγαζιού και το προσωπικό. Τα τραπέζια είναι προσαρμοσμένα έτσι ώστε λίγοι και εκλεκτοί να έχουν οπτική πρόσβαση στη σκηνή. Επικρατεί με λίγα λόγια η νοοτροπία των μπουζουκιών. Ακόμα και η δικαολογία του Μαχαρίτσα πως δεν υπάρχουν χώροι μεγάλοι και κατάλληλοι ώστε να φιλοξενήσουν τετοιου είδους θεάματα στη Θεσσαλονίκη δεν είναι αβάσιμη. Όμως οι καλλιτέχνες δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό....

Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν

Ο «ΤΖΟΝ Γαβριήλ Μπόργκμαν» έχει έμφυτο πάθος για το χρήμα. Το πάθος αυτό μεταφράζεται σε πολύτιμα μέταλλα, καθώς είναι γιος μεταλλωρύχου και το σκότος των υπόγειων στοών το βρίσκει πιο μαγικό κι από το σεληνόφως πάνω στη γη.

Η υπόθεση του διάσημου θεατρικού έργου του Ερρίκου Ιψεν προέρχεται από μια πραγματική ιστορία που διαδραματίσθηκε στη Νορβηγία στα μέσα του 19ου αιώνα και αφορά μια δίκη εναντίον ανώτερου υπαλλήλου, ο οποίος καταδικάστηκε για απάτη. Μετά το πέρας της φυλάκισης, αποκόπηκε από την κοινωνία για πολλά χρόνια και δεν μιλούσε ούτε καν στη γυναίκα του.

Παίζουν οι Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Γιώργος Μοσχίδης, Κατερίνα Μαραγκού, Φιλαρέτη Κομνηνού, Θεοδώρα Σιάρκου, Δημήτρης Πασάς και Σταυριάννα Μάκρα.

Χτες παρακολούθησα τη συγκεκριμένη παράσταση στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη. Το έργο ήταν καταπληκτικό. Οι ερμηνίες όλων των ηθοποιών συναρπαστικές. Ο Ίψεν ασχολείται για ακόμη μία φορά με τις οικογενειακές ανθρωπινες σχέσεις και με το πού μπορούν να οδηγήσουν αυτές. Η αγάπη για την εξουσία μπορεί να καταστρέψει τα πάντα και να δηλητηριάσει τους ανθρώπους. Η αποξένωση και η μοναξιά υπομένονται μέχρι οι στόχοι να χαθούν. Τα όνειρα γίνονται παράλογα μπροστά στην παγωνία της ψυχής.
Θα ήθελα να τονίσω την πολύ καλή ερμηνεία του κ. Γιώργου Μοσχίδη, που πραγματικά ήταν η ευχάριστη νότα μέσα στην αφέλεια του. Επίσης, η μουσική (πιάνο) ήταν θαυμάσια σε όλη τη διάρκεια του έργου.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Μη φοβηθείτε να πάτε λόγω Ιψεν.... Πραγματικά είναι ένα 'ευχάριστο'(όχι τόσο κουραστικό) και γρήγορο έργο, χωρίς περιττούς διαλόγους και αμπελοφιλοσοφίες. Η ώρα περνάει χωρίς να το καταλάβεις....Να πάτε! Μη το χάσετε!