Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008
ζωή....
Τι μπορεί να νιώθει ο άνθρωπος όταν πεθαίνει?Όταν βλέπει πως σιγά σιγά έρχεται αυτή η ώρα..Η στιγμή που περνά από τη μία πλευρά στην άλλη. Όταν σταματήσει να καταλαβαίνει πλέον τα επίγεια. Όταν είναι ζωντανός αλλά να νιώθει σαν νεκρός. Όταν όλα ξαφνικά του φαίνονται άγνωστα. Όταν σβήσουν πλέον οι μνήμες από το μυαλό. Όταν οι αναμνήσεις γίνουν ένα κουβάρι. Όταν ζει και δεν μπορεί να κατανοήσει το γιατί. Έχετε δει άνθρωπο να προσπαθεί να πιαστεί από μία χαραμάδα ζωής ακόμα και όταν συμβαίνουν όλα αυτά?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Δεν έχω δει αλλά έχω ακούσει.Το ετοιμοθάνατο άτομο όταν ήταν η στιγμή να φύγει είδε αυτό που όλοι φανταζόμαστε πως υπάρχει εκεί πάνω..Την κόλαση στην αριστερή πλευρά και τον παράδεισο στην δεξιά.Στην κόλαση υπάρχει ένα καζάνι που μέζουν "βράζουν" οι κακοί άνθρωποι και στον παράδεισο υπάρχουν δέντρα όπου πάνω τους είναι σκαρφαλωμένα μικρά χαμογελαστά παιδάκια.Το άτομο που πήγαινε προς τον άλλο κόσμο βάδιζε προς τα δεξιά.Την ώρα που έμπαινε μέσα οι κόρες του έκαναν φασαρία και έτσι το επανέφεραν στη ζωή...!!Τα διηγήθηκε αυτά σε μία φίλη του και αυτή μου τα είπε.Οπότε,λογικά,κάτι τέτοιο θα υπάρχει εκεί πάνω..Τώρα,το πως θα νοιώθει κάποιος που πρόκειται να πάει εκεί,ένας Θεός ξέρει..
Τετράγωνο κυκλάκι,
Να πω την αλήθεια δεν τα πολυπιστεύω αυτά. Δηλαδή ότι υπάρχει κόλαση και παράδεισος πάνω και καζάνια που βράζουν κτλ. Μέσα στις παραισθήσεις τους οι άνθρωποι τα δημιουργούν... Νομίζω ότι η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από δω. Και όχι τόσο γήινη όσο περιγράφεις.
Τα αισθήματα πάντως είναι δύσκολο να τα προσδιορίσει κάποιος. Μυστήριο...
Λένε ότι όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν περνούν από τα μάτια τους στιγμιότυπα από τη ζωή τους σαν φωτογραφίες. Δεν ξέρω πώς νιώθει κάποιος που πεθαίνει, άλλωστε κανείς δε γύρισε για να μας πει. Αυτό που με εντυπωσιάζει και με παραξενεύει πιο πολύ είναι η διαίσθηση μερικών ότι θα πεθάνουν. Π.χ. όταν η γιαγιά μου έπαθε εγκεφαλικό και την πήγαιναν στο νοσοκομείο, είπε ότι δε θα ξαναγυρίσει ποτέ στο σπίτι. Μετά από μερικές ώρες στο νοσοκομείο έπαθε δεύτερο εγκεφαλικό και πέθανε.
Γυάλινο δάκρυ,
Το χω ακούσει και γω ότι όλη η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια σου. Αλλά κάπου είχα διαβάσει πως αυτό είναι φυσική αντίδραση του εγκεφάλου που ειδοποιεί πως φτάνει το τέλος.
Πραγματικά η διαίσθηση που έχουν μερικοί άνθρωποι είναι τρομακτική. Ειδικά τις τελευταίες ώρες. Ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι..
Προσωπικά αν θέλετε την ταπεινή μου γνώμη δεν πιστεύω πως υπάρχουν καζάνια και βράζουν μέσα οι άνθρωποι.Το βρίσκω εντελώς παρανοικό και τρελό.Η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ κάτω και τον ζούμε κάθε μέρα,ο καθένας με τον δικό του σταυρό και τις δικές του ευθύνες.Δεν έχω ψάξει πως και γιατί φεύγουν οι άνθρωποι και τι διαισθάνονται και δεν πιστεύω πως υπάρχουν περιστατικά του έφυγαν από την ζωή και ξαναγύρισαν και έχουν εικόνες ή μνήμες.
Σε χαιρετώ.
με τρόμαξες λίγο με αυτή την ανάρτηση..
σιωπή πριν απ'τη γέννηση,σιωπή μετά το θάνατο,η ζωή είναι ο θόρυβος ανάμεσα σε 2 ανεξιχνίαστες σιωπές..όπως λέει και μια αγαπημένη συγγραφέας..
δεν το ψάχνω παραπάνω!
neni,
μου άρεσε η άποψη σου και συμφωνω. Μπορείς να ζήσεις την κόλαση ή τον παράδεισο καθημερινά. Δεν αναρωτιέμαι τόσο για το τι υπάρχει μετά, αλλά για το τι νιώθεις πριν να φύγεις.
seniorita,
πολύ καλά τα λέει η αγαπημένη σου συγγραφέας. Να μας πεις και ποια είναι. Και σταμάτα να τρομάζεις με κάθε ανάρτηση. Άμα γίνει κάτι τόσο τρομακτικό, θα το μάθεις λογικά από μένα προσωπικά και όχι από δω...
η Ιζαμπέλα Αλιέντε!
Που είσαι εσύ γλυκιά μου;
Γράψε μας τα νέα σου,σε χάσαμε!
Παρατηρεί το σώμα του σαν να είναι έξω από αυτό, δεν πιάνεται από καμία χαραμάδα, έχει μια αλλόκοτη ηρεμία και δεν υπάρχει φόβος.Δεν περνάει σαν φωτογραφία η ζωή από μπροστά του, δεν υπαρχει χρόνος ή διάρκεια, όλα τα ζεί σαν να είναι παρόντα. Τα μεταφέρω από μια διήγηση φίλου μου που πήγε μια βόλτα ετοιμοθάνατος σε ένα νοσοκομείο όπου επιχειρήθηκε ανάνηψη η οποία πέτυχε.΄Εβλεπε τους γιατρούς τί ακριβώς κάνανε σαν να ήταν σώμα άλλου.
albus genius,
Τη διήγηση του φίλου σου την έχω παρατηρήσει περισσότερο σε ταινίες και δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν αληθινή. Εκείνη η μικρή στιγμή που φεύγει η ψυχή μέσα από το σώμα είναι που με προβληματίζει. Μετά διακατέχεσαι από απόλυτη ηρεμία, αλλά πριν?
Ισως τελικά η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ....όπως λέει και η φίλη μου neni..
neni,
Έτσι neni μου?(συνεχίζοντας από την προηγούμενη-πάνω απάντηση) Θα τα πούμε σύντομα, θα προσπαθήσω να μη χάνομαι !! Φιλάκια πολλά!
Δημοσίευση σχολίου