Το έργο του Νίκυ Σίλβερ, «Νύχτα Ραδιο-Φόνων» παρουσιάζει η Ελένη Ράντου σε δική της απόδοση - μετάφραση και σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Πρόκειται για μια κωμωδία που σατιρίζει τη σύγχρονη συμπεριφορά και τη σύγχρονη μοναξιά της πόλης. Παίζουν εκτός από την Ελένη Ράντου, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο Φάνης Μουρατίδης, η Βαλέρια Χριστοδουλίδου,ο Μιχάλης Ιατρόπουλος και ο Ορφέας Αυγουστίδης.
Πιστεύοντας ότι θα έβλεπα μία αξιόλογη θεατρική παράσταση, πήγα στο Ράδιο Σίτυ στη Θεσσαλονίκη χτες το βράδυ. Βιαζόμουν κιόλας για να βρω μία καλή θέση όπου θα μπορούσα να παρακολουθώ άνετα. Τέλος πάντων, πηγαίνουμε, στεκόμαστε στην ουρά και παίρνουμε τα εισητήρια τελικά. Πάμε να κάτσουμε στις θέσεις μας και ένας κύριος μεγάλης ηλικίας μας προτρέπει να του δώσουμε τα εισητήρια μας για να μας δείξει τις θέσεις μας. Αυτός όμως ο κύριος που ήταν ταξιθέτης μόλις μας δείχνει που ακριβώς βρίσκονται οι θέσεις μας, γυρνάει και μας λέει "Παρακαλώ ένα φιλοδώρημα,παιδια" και τείνει το χέρι του σαν να απαιτεί να του δώσουμε έτσι. Εγώ μένω λίγο άφωνη αρχικά, αλλά του δίνω κάτι κερματα που βρίσκω μέσα στη τσάντα. Η κίνηση αυτή μου φάνηκε απαράδεκτη. Ο κύριος ήταν θρασύτατος και απαιτουσε από τον οποιονδήποτε βοηθούσε να του δώσει κάτι. Ένα έχω να πω! Οι ταξιθέτριες του ΚΘΒΕ όχι μόνο δεν ζητάνε αλλά δεν δέχονται και φιλοδωρήματα αν προσπαθήσεις να τις δώσεις. Ο συγκεκριμένος κύριος λογικά δεν το γνωρίζει αυτό. Ίσως η επαφή του με το θέατρο είανι περιορισμένη.
Μετά από αυτό το περιστατικό, πέρασε λίγη ώρα και άρχισε η παράσταση. Εδώ ξεκινάει και η δεύτερη απογοήτευση. Το έργο ήταν απογοητευτικό. Πιστεύω ότι δεν κατάφερνε να δείξει με ρεαλιστικό τρόπο αυτήν την αποξένωση της σύγχρονης εποχής, που ήταν και ο στόχος του, από ό,τι κατάλαβα. Οι ηθοποιοί προσπαθούσαν να σώσουν κάπως την κατάσταση αλλά μάταια. Υπήρχαν πολλές επαναλήψεις με αποτέλεσμα ένα διαρκές ξεχείλωμα της παράστασης. Τα περισσότερα κωμικά στοιχεία δεν ήταν πραγματικά αστεία. Άκουγες πολλές φορές κάτι κρυάδες. Βέβαια νομίζω πως πολλοί θα έχουν άλλη άποψη με εμένα, καθώς ένα μεγάλο μέρος του κοινού γελούσε με οτιδήποτε και αν γινόταν στη σκηνη. Επιπλέον, υπήρχε και ένα περιστροφικό μέρος στη σκηνή, που με την εναλλαγή του γινόταν μία μετάβαση από ένα υπνοδωμάτιο σε ένα άλλο. Αυτό δούλεψε δύο φορές και μετά χάλασε τελείως. Μας ενημέρωσε η κ. Ράντου ότι υπάρχει πρόβλημα και άμα θελουμε να πάμε αλλη μερα να δούμε την παράσταση, αλλά το κοινό τους εμψύχωσε και συνέχισαν μέχρι τέλους.
Πρέπει να αναφέρω ότι το τελευταίο τέταρτο ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Όλοι οι χαρακτήρες επαναλάμβαναν τα ίδια και τα ίδια και κάποια ανατροπή δεν νομίζω πως κατάφερα να δω. Και στο τέλος, αφού τους χειροκρότησα για την προσπάθειά τους, βλέπω το κοινό να είναι τόσο ενθουσιαμένο που ένας ένας σηκώνονταν όρθιοι και χειροκροτούσαν. Υπερβολικό για μία τέτοια παράσταση... Η κ.Ράντου ήταν καλή αλλά την έχω δει και σε άλλες παραστάσεις που ήταν πολύ καλύτερη...απλά δεν τη βοηθούσε και το έργο όπως και κανέναν άλλον από τους υπόλοιπους ηθοποιούς.
Με λίγα λόγια περίμενα να δω κάτι καλύτερο.....
