Και για σοβαρευτούμε λίγο...
Κάποιες γραμμές από τους υπέροχο ποίημα 'Σταδιοδρομία' της Κικής Δημουλά:
Κι έγινε η μορφή σου
της νύχτας μου προσκέφαλο.
Κι η μέρα μου ανάβλεψε
στη συμπαιγνία των ματιών σου.
Πικρές διαστάσεις δευτερολέπτου
πήρες. Και πέρασες- έρμαιο
του αβέβαιου-με βέβαιους δρασκελισμούς
προς το ανεπίστρεπτο.
Τώρα από τα πέρατα μιας νοσταλγίας
παίρνω ειδήσεις σου:
κατάντησες θαμών
κάποιας παλιάς φωτογραφίας σου
διαπρέποντας στη χάρτινη ένταση της.
Αφιερωμένο σε μία φίλη...λόγια που μπορεί να έχει ανάγκη τώρα....
Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
πολύ ωραίοι στίχοι!ποια εννοείς?με ανησύχησες τώρα..
Δημοσίευση σχολίου